Ben Ve Sen Şiiri - Elif Dinçtürk Atalay

Ben
İsmini hecelediğim
Gariban bir düş uyanışında bulurum
Çoğu zaman kendimi
Hafızamda yarı saydam uçuşmalar
Rüzgar bulutları kırbaçlar öfkesiyle
Aklıma düşer yorgunluğunda deniz
Bir tekne ansızın karanlığa gömülür
Ve ateş düştüğü yeri yakar yalnızca

Sen
Adını bilmediğim bir kente uyanırsın
Apayrı düşlerle avunur yüreğin
Yaşlı başak tarlalarının dinginliğinde
Gözlerinde mahmur sevmeceler
İyi niyetlerle ipliklenir toprağına yağmur
Uçuk pembe anılarla gülümsersin
Gülümsersin
Islak kedi yavrusunu şefkatlerken ellerin..