Üzerimde devrimler-diyarlar vardı
Tevhid'e gelmeyen.
Fırtınalar vardı
Deli dolu ve esir.
Habîl ile Kabil;
Daha ilk gün birbirine küsmüştü ya,
İşte zamanı saniyelerde ararken
Yusuf'u kuyuya attılar.
Ben oradaydım;
Ben kuyuydum, sen Yusuf
Tekil'i olmayan çokluklar vardı daha,
Yetkin ruhları icab'a bağlayan sular.
Sembolik ikiye bir'i sunarken Rabbim;
Cebrail vahiy getirdi ya,
Ben ordaydım.
Ben;
Deri, kemik ve kağıt,
Sen,
Tüy ucunda mürekkep.
Kayıt Tarihi : 16.8.2010 11:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yunus Kadakal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/16/ben-ve-sen-115.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!