Ben ve Sen Şiiri - Neşe Bora

Yalnızlığımı uzanıp almak istedim,
çekip çıkarmak istedim onu.
Karanlık bir gecenin soluğuydu sanki,
bulaçmıştı en kuytulara bir kere.
Ne yıldızların büyülü parlaklığı,
ne gecenin sessiz çığlıkları.

İçimdeki o çaresiz çaremle,
yırtıp atıp bir kenara atmak istedim seni.
Sıyrılmak, arınmak düşüncemdeki senden
Nefes alıp vermek arası bir uzaklıktaydı aşkın
sesini duyar gibi oldum bendeki senin
ne olur bırak kalayım der gibi.

Seni içimden söküp atmalı yada,
seni oraya mıhlamalıydım.
kanımda dolaşan bir virüs,
beynimdeki habis....
Ben bana savaş açıp sonra,
yorgun ve bitap düşüyorum.

Aslındaki bendeki ben, sen
sendeki sende bendim.
Senin nefesin benimki ile sınırlı.

İşte bu yüzden,
seni kalbime makhum ettim.
Ne seni artık atmak istiyorum nede silmek
sözcükler yalan kelimeler boş
onlar ne söylerlerse söylesinler aldırma.

Sen benim ömrümün geri kalanısın
giden yarısıda zaten sensin.
Sen istediğin için sen olduğun için değil
sen ben olduğun için,
ben istediğim için

Son seferde bile beni uğurlarken benle, sen
bir hayat sunacaksın, benim olan ellerinle kendinle SEN