Ben ve şehrim Şiiri - Talip Yiğit

Bir şehir var bende şehrimde Pazar
Kalabalık çarşısı
İnsan bulamazsınız
Karmakarışık
Kıvrak yolları
Sokakları çamurlu
Oyuncaksız park bahçeleri
Her şey kurşuni şehrimde
Parke kaldırımların, kırmızı bordür taşları hariç
Faytonlar gidip gelir
Yağmurda(n) isyankar atların çektiği
Tekeri olmayan faytonlar

Evleri vardır şehrimin
Kapısız
Penceresiz
Bacasız
Dökük duvarları
örünmez içi giremezsiniz içeri
Ve çıkamazsınız dışarı

Köşede bir kemancı
Islak
Sırılsıklam
Duyulur sesi
Çalar yaysız kemanını
Duyarım onu ama göremem
Bildiğim
Ama anlayamadığım bir şeyler çalar
Alır götürür beni uzaklara
Ben otururken ayaksız banklarda

Şehrimin caddeleri asvalttandır
Ve her zaman ıslakdır…
Duyulur
Araçların insanların sesi
Ama üstünden geçen yoktur
Yoktur ayak izleri
Lastik kokusu
Ve hep ıslaktır caddeleri ve sokakları
lmasa da gök gürültüsü ve yağmur
Yinede ıslaktır…
Pazarlar böyledir bendeki şehrin

Parke kaldırımların bordür taşları kırmızı
Faytonları tekersiz
Kapısız, penceresiz evleri
Ve bacasız
Hazin bir şarkı yaysız kemanda
Bankları ayaksız
Islak asvaltları
Sesli ama cansız
Ben bu şehirde
Bu kalabalıkta
Bu gürültünün içinde
Yapa yalnız dolaşmaktayım….