Ben ve Şapşal Kafam - Garib Çoban
Kim olduğunu unuttuysan, hep başkalarına kızarsın.
Hatırlamak için putları değil gönlündeki sevgiyi çağır durmadan.
Hatırlamak için kaçarsan kendinden.
Hep aynı yerde, o çocuğu öldürdüğün yerde bulursun.
Oysa kendini hatırlamak için dönmelisin, o kimsesizler mezarlığına.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
"Ne garip üstteki taşı koyarken alttaki taşı küçümsemen; o olmasaydı çökerdi kulen!" gibi daha bir çok yerinde tespitler ve doğru teşhislerle zenginleştirilmiş çalışma. Emeğini, yüreğini, kalemini kutluyorum.
Anlamadığımızda
Boş veririz çoğu kez,
Oysa önemli olabilir, hayati de olabilir!
"Ah! Kafam" diye ondan yakınırız işte!
Aşk mı dediniz?
O bizi taşır asıl
Bizi anlatır!
O yüzden aşksız baş
Taş olsa gerek...
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta