Ben Ve Onlar Şiiri - Anıl Cihan

Karanlık penceremin
yüzüme vuran aksinde;
parlıyor değeri beş para etmeyen
ıslak serçeler.
Ve ben bir ağaç olmak için;
ayaklarımı bir an olsun
ayırmıyorum,
çatlak dudaklarından toprağın.

Ki ümitliyim kök veriyor ayaklarım,
ki ümitliyim filizleniyor kollarım.

Türkü tadında şiirler mırıldanıyor,
toprak tenli
haylaz çocuklar.
Ve ayaklarının altında;
alın yazılarının
karalanmış olduğunu bilmeden,
avuçlarındaki çamurlu mendilleri
bir bir asıyorlar,
ay vakti sönmüş yıldızlara.

Ki onlarda ümitli karanlık hayallerinden,
ki onlarda ümitli çamurlu mendillerinden.