Havanın benim soluduğum kısmında hiç oksijen kalmamış gibi.
Yokluğunun ağırlığında aldığım her bir nefes, zehir gibi doluyor ciğerlerime.
Direniyorum;
Artık bir sitem bile edemeyeceğim kadar uzakta oluşuna aldırmadan seninle yaşıyorum.
Sabaha çıkmaz görünen geceleri boğuyorum karanlığımla.
En deli fırtınalar diniyor boranlarımda.
Her anı, capcanlı kurşun gibi saplanıp kalıyor bağrımda.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta