parkta oturmuş derdimi anlatıyorum,
her zamanki gibi o ağaca,
beni bir tek anlayanda, oydu dinleyende
hep konuşuyordum, o susuyordu
hep dinledi hiç bir şey söylemedi
ama hala anlatıyorum
o yanlız ağaca.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta