Ben ve Nefeslenen

Bir olmak ile bin olmak arasındaki tercihe bağlı;
Aşk ve hazan,
Gittiğinde çoğaldığını zanneden,
Kaldığında büyüdüğünü fark etmeyebilir çoğu zaman...

Başka bir gece, başka bir sabah, başka bir öğle, başka bir akşam, başka bir gün, başka bir tebessüm, başka bir Kış, başka bir İlkbahar, başka bir Yaz, başka bir Sonbahar olacak ama asla başka bir Sen olmadığını anladığında uçacak yüreğinden hazan...

Anlam verilemez gidişlerin,
kara kalem bekleyişlerin
adının ne olduğunu biliyoruz
ceplerimizde sakladığımız kelimelerde…
Sen…

Giden kazandığını düşünürken,
kaybettiği muhteşemliklerin
farkında bile olmaz çoğu zaman...
Kalanın çektiği ‘of’ gidenin ki ile aynıdır oysa...
Ben…

Uzatsam
Dudaklarım rüzgâra dokunur
Adı Sen
Kokusu
Tadı Sen
Alsam bir yudum
Serabın susuzluğu Sen
Beni serinleten…
Asırlar öncesinden alınan
bir soluk gibi ciğerlerimde esen
Yutkunuyorum, duruyorum,
yine aklıma geliyor sesin...
Sesinde Sen…

Yamaca tırmanmak gibi zor
Yokuş aşağı koşmak gibi kolay
Tatlı olan Sen;
Nefeslenen …

"Bir tutam iz kalır geride, nefeslediğimiz her günden..."