Ben ve mami Şiiri - Kadir Berat

BEN VE MAMİ

Bıçkın delikanlılardık;
çektiğimiz dumanlar gözlerimizden sızardı,
mahallemizin çekirdek kokularının üzerine abanırdı.
ölüm yan komşu kadar yakındı.
bıçkın delikanlılardık;
iki kafadar MAMİ VE BEN bir anadan doğmayan,
tastamam kardeşdik,
sevgililerimiz hariç herşeyi paylaştık bu bencil dünyada.
bıçkın delikanlılardık;
ceplerimizde satır, ellerimizde kehribarlarla,
selamlardık dostu düşmanı.
bıyıklafrımız yeni terlemişti,
sigarayla ilk tanıştığımızda ve ilk şarabımızı GÜVENİMİZİN yattığı kayada devirdik.
cerezdi umut, sohbetti kan kırmızımız.
çok paramız hiç olmadı,
ama çok paylaşımdan dolayı fakirleşmedik.
ilk ben merhaba dedim kodese,
neydi kızın ismi tuğbamı, tuğçemi?
ona asılan bir genci vurmuştum onaltımda.
sahi MAMİ neydi kızın ismi ?

bıçkın delikanlılardık;
mahalle bekçiliği vazifemizin temeliydi,
sukunet hürmet vazgeçilmez temelimizdi,
geceden sabaha voltalardık sokakları.
aşındırdığımız kaldırım taşlarını,
elimizdeki kapanla pusuya yattığımız otofarelerini nasıl hacamat etmiştik ?
işte o arsa artık yok ,
o arsanın üzerine toplantı salonu yapıldı.
sanki biz toplanmıuorduk her dagılışımızda o arsada...

ah kardeşim;sevdamın şahidi davamın ortağı,
eşşiz kardeşim MAMİ.
artık haylaz gülüşlerim yok,
kavgaya hevesim,kadere kafa tutan düşüncelerim,
ve dumanlı nefesim.
benden sonra ki jenerasyonda neslimi devam ettireçek bendenim yok ,
yok oğlu yok be MAMİ!
tüm hayatımın şahidisin,
bütün hatıralarımın vasisisin,
sen benim için kardeşten öte sevgiliden yücesin.
KBB