Ben Ve Kırk Yaşım Şiiri - Meral Meri

Bilmiyorum neden gözlerim gibi yorgunsun?
Saftirik bir kainat için onca göz yaşı döküyorsun?
"Zavallı ben," diye ağlıyorsun.
Bu dağınık,oturmamış yapbozların kaygılarını,
Anıtlaştırmak benim gibi bir budala için olsa gerek...
Ah kendime övgüm bir dehşet içeriyor!
Hiç bir cümle seni yaşatmayacak,
Ve hiç kimse seni anmayacak! ..
Yol kenarındaki yabani otlardan ne farkın var ki senin?
Onlarda yalnızlık içinde esmerleşiyor,
Hiç biri sonbaharın tadını yaşamadan,
Öylece geçip gidiyor saftirik dünyadan.
Ben iç sesime küçük yaşta misafir oldum;
O bana dedi ki: "Ölüm endişeye mahal vermeksizin,
seni kırklı sularda yüzdürecek."
Garip esasen...
Korktuğumuz her şey başımıza gelirmiş,
Ben korkuyorum evet; hazırlıksız yakalanmak istemem.
Ki zaten tam gitmek mümkün değil...
Öyleyse gelebilir,dilediği an.
Belki o beni herkesten daha iyi tanıyacak
Ve daha iyi saracaktır kim bilir...