Kendime geldim,
Kapıyı çaldım,
Bana, yıllardır neredeydin diyerek, suratıma kapattı.
Dönerim yine de bazen,
Kâh kapıdayımdır, kâh bahçe kapısının çitlerine takılırım.
Girdiğim de oldu lakin,
Her gün olmazki,
Ben kendim oldukça herșey güzel de,
Beni dışarıya atan, yine kendim.
Ne kadar kendimi özlersem,
O kadar içerde ikimiz çok kalabalığız,
Ne kadar kaçıyorsam sokaklara,
İște o kadar kalabalıklarda yalnız...
Yani dostlar, geç kavuștuk,
Geç anladık...
Bu hikaye ölüme kadar sürer,
Ben kendimle bir dargın bir barışık,
bazen de kırgın.
Anlayacağınız biraz karıșık.
Kayıt Tarihi : 19.6.2020 07:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
