Sessizliğin o tatlı boşluğundayım.
İçimde bir ürperti ve kendimi bilmezliğim.
Bir sonbahar sabahıydı...
Mehtabın yanlızlığıydı gökle yeri birleştiren.
Evet saat dokuzdu ve çeyrek vardı ölüme.
Belki de ölmüştüm; ama hissetmiyordum kendi kendimi.
Kasımıydı,eylülmüydü
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
