Ben ve Gönlüm Şiiri - Benek Abdülmecit

Ey gönlüm darılma bana
Seni başkasına verdiğim için
Ne bileyim terk edecekti sonunda
Gidişini anlamadım soruyorum; neden, niçin

Sevdirmişim onu zorla sana
İçine bıraktım derin bir yara
Hala içimde bir umut var, diyor ki; onu ara
Ben arasam da gönül varmaz o yara

Gönül gel gidelim o yâre
Gönül kırgın gelmiyor ne çare
Haklısın gönül onu terk ettiği için
Bir gün seni sormadı halin ne biçim

Ben ve sen iki dostuz
Aynı yola baş koymuşuz seninle
Sen değilsin, benim yenilen
Seni hesaba koymamışım sevmişim kendimle

Gönül’ü hesaba katmayanın hali nedir görün
Bende katmadım işte böyle sürüm sürüm
Gönülsüz hayat, hayat değil, ölüm
İşte size hayatımdan bir bölüm