Ben ve Gölgem! Şiiri - Poyraz Karadeniz

Yanımda bir gölge eşlik eder bana
Sana söylediğim sözlerim keskindi
Kabul ederim ikizdir ruhumla
Kaldıramadın ama artık çok geçti...

Soğuk bir nefes daha hissettim ensemde
Yanında hasret gölgem arkamda
Bir süvari yine beni yıkmak için hazırlıkta
Gözlerim dolu,kalbim meşgul sancılarla!

Yolum uzun olsada vakit kısa
Hazır değilim yakın zamandaki bu savaşa,
Sadece sevgi denen duygu var ellerimde
Avuçlarıma bile saramadan yok olan duygu!

Yapacağım tek şey olduğum yerde durmak,
Hareketsiz beklemek her işi gölgeme defnetmek!
Sancılı kalbimle derinden nefes almak,
Dolu gözlerimle etrafı gözetlemek!

Yine gözyaşı,yine hasret,yine hüsran,yine çaresizlik!
Siyah beyaz geçen günlerim sonucunda bitkinlik!
Yaşarım zamanla yanarım kendi cehennemimde
Uçlarında iğne anılarım, gözlerimin önünden geçmekte!

Uzadı bu iş fazlasıyla,adım atmaya yer kalmadı!
Bitsin artık bu azap, bu çile, sürmesin boş yere...
Sözüm var sahip olamadıklarım arasında yer alırsan bir gün,
Göç edip gideceğim hayallerimden gerisi geriye...

Yine sarsıntılar başladı sol tarafımda
Acılarım akın akın durmadan..
Amansızca süren bu akın sonucunda
Savaşı kaybettim iki kişi zor dayanmam!

Kırıldı yine kalbim,
Derinden incildi
Tamir etmesi zor
Çünkü herşey bitti!