Ben Ve Gölgem Şiiri - Ali Osman Akın

Ben uzandım mutluluğa doğru,
Gölgem gibi.
Her günü doğuşunda ve batışında
Sere serpe boylu boyunca
Alabildiğine uzayan,ve sonra
Yok olan gölgem kadar
Büsbütün gölgemle özleştirdim
Kendimi bir an
Yeniden var olabilmek için
Geceler boyunca
Nasıl güneşe hasret çekiyorsa,gölgem
Bende sana öyle hasretim
Ama gölgem,hergün
Özlemini gideriyor,ya ben.
Gölgem sessiz,dilsiz,suskun
Senelerdir,ayaklar altında ezilmişliğin
Hüznünü yaşıyor besbelli
H er an yanımda olan gölgemin
Burnum kaf dağında olduğu için
Belki farkına varmam,hatırlamam
Beni hatırlamadığın gibi
Ah,gölgem ah...
Kapkara bulutlar sarmış gökyüzünü
İnceden bir yağmur çiseliyor
Gözyaşım gibi...
Ağlıyorum,ikimizin yerine
Ey gölgem beklediğimiz güneş
Bu gün olmazsa yarın
Ümitler diyarından
Elbet bir gün doğacak
Dilerim ki vakit
Geç olmadan doğar
Dilerim ki gönül bahçemde açan
Gonca güllerin dalında,
Baykuşlar ötmeden doğar.
Dilerim ki kendi ellerimle büyüttüğüm
Ümit çiçeklerim
Sararıp solmadan doğar.