Biz bizeydik
ben ve duygularım
birde karanlık bir gece
dertleştik
o bana anlattı bende ona
ne var ne yok döktüm içimi
o ağladı
ben ağladım
saatler nasıl geçti hiç anlamadım
o kadar ki, birikmişti içimde
güneş bile sessizliğini korudu
usulca kaybolup gitti
üstüme öyle bir karanlık çöktü ki,
göz gözü görmüyordu
birden bir sessizlik girdi içime
ellerimi bağladım gözlerime
yıldızlar tepemde dönüp durdu
usulca seslendim gökyüzüne
duygularıma sakın dokunma diye
birden bir şimşek çaktı
ne yapacağımı şaşırdım
döndüm sarıldım içimdeki duygularıma
o ağladı
ben ağladım
ölüm geldi sandım
öylece güneş doğdu üstümüze...
Hüseyin YANMAZ
12/12/2015
Kayıt Tarihi : 17.12.2015 08:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!