Durup baktığımda geri kalan hayatıma,
Kimsenin beni anlamayacağını öğrenicektim.
Ve kendime itiraf edemediğim gerçekleri,
İçten içe nefes aldığım her an tekrar edicektim.
Kapımda duranlar, içeride kalanlar ve pencereden seslenen herkes bana yalan söyleyeceklerdi.
Fakat ben doğruları duyana kadar bekleyecektim,
üstelik en büyük yalan bana aitken.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta