Ben ve BEN1 Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Beni bana sorarsın da dostum
Bakalım ben beni biliyor muyum ki?
Bakma benim gamsız kedersiz göründüğüme
Oysaki içimde ne fırtınalar kopuyor bilemezsin
Sanma ki benim ki bir isyan
Sanma ki mutlu değilim hayatımdan
Ben her şeyi bırakmışım vaz geçmişim yaşamımdan
Bende bilmiyorum belki hayatım bir gerçek
Belki de koskoca bir yalan
Önemsemiyorum kimin neye inandığını
Ben bile çoğu kere kendi hayatıma inanmam
Bir yola girmişim öylesine gidiyorum
Sel değil beni önüne alıp götüren
Rüzgâr değil beni alıp oradan oraya savuran
Dalgalar değildir beni sahildeki kayalara vurup duran
Boş ver sende benim boş verdiğim gibi
Zaten ben hiçbir şeyi sorgulamadım
Bu saatten sonrada hiç sorgulamam
Benimkisi yalanla gerçek arasına sıkışmış
Hayallerle düşler arasına yerleşmiş bir hayat
Benim hayatım ama bana ait değil
Sanma ki bunlar benim elim bunlar benim ayağım
Sanma ki bunlar benim ruhum benim bedenim
Ben bile bilmiyorum kaç kere ölmüşüm
Kaç kere dünyaya geri gelmişim
İnanmayacaksın ama ben bile aynada kendimi tanıyamıyorum
Kim lan bu adam diye kendimle eğlenip
Kendimi dalgaya alıyorum
Bazen dayanamayıp hıçkırarak ağlıyorum
Sonra kendi kendimi teselli edip boş ver dostum diyorum
Öyle ya da böyle bir yolda gidiyorum
Benim tek dayanağım hiç şüphe etmeden inandığım
Bir kendi varlığım birde Tanrım
Gerisi hep boş ve hepsi yalan
O yüzden kıymeti yok yaptıklarımın ve yaşadıklarımın
Benim tek bir emir aldığım yer var oda Tanrı
Ve ben bir ona veririm hesabı
Beni ölümsüz yapanda O yaptıklarıma izin verende O
Sanma ki dostum bunlar benim planlarım
Sanma ki bunlar benim yalanlarım
Ben asla inkâr etmedim yaptıklarımı
Beni ulaşılmaz yapan da Tanrı
O dedi ben yaptım ve hiç pişman olmadım
Sadece beni öldürüp diriltmelerine alışamadım
Ve beni başka bir tende başka bir yüzde yaratmasına
Her öldüğümde diyorum ki ben çok iyi bir adamdım
Tam alışmışken kendime yeni bedenime
Bir bakmışsın ki bir sabah başka bir tendeyim
Kolay değil inanamıyorum kendime
Bu sefer son diyorlar bana her seferinde
Ama her son bana yeni bir başlangıç oluyor
Sanma ki her bedende her yeni bir yüzde
Başka bir hayatı yaşıyorum başka zevkler tadıyorum
İnanmayacaksın ama dostum ben her seferinde
Aynı şeylerin peşinde koşup aynı şeyleri yaşıyorum
Beni bulmak isteyen çok peşimde koşan çok
Beni herkese soran çok yerimi bilmek isteyen çok
İnanmazsın ama ben bile çoğu kere kendimin peşinden koşuyorum
Kimdi bu adam diyerek bir önceki hayatımın peşine düşüyorum
Beni ben bile onca imkânlarıma rağmen bulamamışken
Başkalarının bulabileceğine ihtimal dahi vermiyorum
Keşke diyorum beni bulsalar keşke
Bulsalar ne olacak ki buldukları yerde beni tekrar bırakacaklar
Çünkü yaptıklarıma yaşadıklarıma asla inanmayacaklar
Bu bir şarlatan ya da delidir deyip beni tekrar bırakacaklar
Diyorum ya ben bile bana inanmazken dostum
Başkasının inanmasını beklemiyorum
O yüzden bana sadece tek bir Tanrı inanır
Çünkü beni O yarattı O öldürdü O diriltti ve tekrar öldürdü
Ve tekrar diriltti ve tekrar öldürdü
Ve bunu ben değil O kendisi bitirene kadar sürdürdü
Ve sürdürecekte
İşte böyle dostum beni anlaman zor
Bana inanman zor
Beni hiç bilmedin ve bilemeyeceksin