Bazen anlatmak istiyorum herkese…
Sanki ben istememişim gibi olmuş her şey,
Sanki ben vazgeçmişim gibi.
Oysa ben vazgeçmedim,
Ben elimden gelenin de ötesini yaptım.
Kendimden bile vazgeçtim,
Ama sen gitmeye kararlıydın.
Bir insana ne kadar uzanabilir ki bir kalp?
Ben sonuna kadar uzandım,
Sen her adımda biraz daha uzaklaştın.
Bile bile sevdim seni,
Bile bile kaybettim kendimi.
Giderken hiçbir şey dememen değildi acı olan,
Giderken arkana bile bakmamandı.
Sanki benden hiç geçmemiştin,
Sanki ben sadece bir duraktım sana…
Oysa sen benim yolumun tamamıydın.
Seninle konuşmak değil artık mesele,
Sesini unuttum belki ama,
Kalbimde hâlâ yankılanıyor gidişin.
Bir kalp bu kadar sessiz olabilir mi?
Ben oldum.
İçimdeki fırtınalara rağmen,
Hiçbir şey belli etmeden yaşadım sensizliği.
Çünkü bazen insan,
Gitmeye kararlı birini sevdiğinde,
Kendini feda eder fark etmeden.
Ben vazgeçmedim…
Ama sen gitmek istedin,
Ve gitmek isteyen birini,
Hiçbir sevgi tutamıyor.
Kayıt Tarihi : 5.7.2025 20:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!