Ben Varya Ben Şiiri - Aydın Kizir

Hani ben varya, ben
Yaramazlığımla uysal
Uysallığımla çalışkan
Çalışkanlığımla bendim
Henüz çocukken severdim sevilirdim
Sevdiğime tapardım.
Adam gibi severdim.
Gençliğime yakışanı yapardım.
Tavşanı kovalayan tazının diz bağlarını taşırdım.
Kelime yerindeyse, rüzgarla yarışırdım
Deli dolu dizginlenmez taylar gibiydim
Dünyayı sırtıma verseler taşır gibiydim.
Dertlere yenilenler,aciz gelirdi bana.
Kırlarda açan çiçeğe,konmaya çalışan kelebek gibiydim.
Gözlerim, kartal gözü kadar keskin.
Kollarım, aslan pençesi kadar güçlü bilirdim.
Büyüklerim: hayat zordur.ekmek aslanın ağzındadır.derdi.
Gülerdim
Ben varya,ben
Ekmeği fırında,eti kasapta bilirdim.
Sevdayı yürekte, çaresi sevmekte bilirdim.
Gel görki bende büyümeye çalışanlardandım
Öyle oldu
Evet,evet öyle oldu.
Yani ben, erkek oldum
Büyüdüm evlendim
Çoluk çocuğa kavuştum
Kavuştum ve koştum
Hayatta ekmeğe,mutluluğa yetişmek için koştum
Bir koşu ki maraton yanında hiç kalır
Metresi bile belli değil.
Koş koşabildiğince koş dediler
Ekmek aslanın midesine indi dediler
Yarışta sonda kalmamak için,
Helal ekmek,doğru söz,
Yuvam için hep koştum
Artık yorulmuştum
Ben varya, ben
Yolda görenler:abi arkadaş demiyor
Amca,dede ve hatta bazı kendini bilmezler moruk,ihtiyar diye hitap ediyor
Yani ben
Yani şimdi bunlarımı hakettim?
Ahın gitmiş, vahın kalmış diyenler
Bir bacağın çukurda diyenler
Yarın sen ne olacaksın
Ya benim gibi olacaksın
Ya da
Ya da yaşamadan gideceksin
Yaşamadan gitmeyi istemezsin biliyorum
Tek yolun kalıyor ben gibi olacaksın
Torunlarını sevip, saygı bekleyeceksin
Biri bana kızmasın,razıyım diyeceksin
Eee! benim canım bu işler böyleee!
Böyle yazmışsa Yaradan
Ne aslanlığın kalır,nede gençliğin
Ne gözünde ışık,ne kulağında perde
Ne gücün kalır,nede sözün
Böyle boşa harcama.Sende kalsın özün