Ben Varım Sen Varsın Şiiri - Hamit Atay

Ben Varım, Sen Varsın

Ben varım,
Rüzgârda savrulan yaprak gibi,
Yine de toprağı unutmadan,
Ayakta durarak.

Sen varsın,
Bir yıldız gibi karanlıkta parlayan,
Bir umut gibi sessizce büyüyen,
Ve gözlerime ışık olan.

Ben varım,
Sırtımda dağlar, yüreğimde yangınlar,
Yine de yılmadan yürüyerek.
Sen varsın,
Bir çiçek gibi,
En sert kayaların arasından filiz veren.

Ben varım,
Gözyaşlarımı içine akıtan gecelerde,
Kırılmış kanatlarla bile uçmaya çalışan.
Sen varsın,
Bir söz gibi dudaklarımda,
Bir şarkı gibi kalbimde çınlayan.

Ben varım,
Kırık dökük de olsa,
Hala inanan bir yürekle.
Sen varsın,
Ve varlığınla
Her yarama merhem olan bir sessizlikle.

Ben varım,
Yalnızlığa direnerek,
Her gün yeniden doğarak.
Sen varsın,
Yanımda değilken bile
Ruhumun en derin yerinde…

Ben varım, sen varsın,
Ve işte bu yüzden dünya dönüyor,
İşte bu yüzden geceler bile dayanılır oluyor,
İşte bu yüzden umut,
Hiç bitmiyor.

Ben varım, sen varsın,
Aynı gökyüzüne bakıp,
Aynı duayı fısıldadığımız için.

Ve biliyorum,
Ne fırtına savurabilir bizi,
Ne karanlık yutabilir,
Çünkü ben varım,
Çünkü sen varsın,
Ve birlikte
Bir ömrün hikâyesini yazıyoruz sessizce.
Şiir Hamit Atay 1985