Gönül bin yol aşıp, sona yanaştı
Hatta ondan öte, sonu da aştı
Gönlümün deryası, aşk ile taştı
Semâda ben varım, yeryüzünde ben !
Bütün karanlıkta, gece içinde
Şafak zamanında, bülbül dilinde
Âşık içindeyim, gönül ilinde
Gönülde ben varım, âşıklarda ben !
Akan bir gemiydim, sonunda durdum
Mânâ denizinden, kıyıya vurdum
Bir yanan ateştim, yanıp tutuştum
Mânâda ben varım, derinlerde ben !
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta