Ben Üzülecek Kadın Değilim

Beynimi tırmalayıp durma, hüzün!
Benim adım bahar, değil ki güzün.
Benliğimi okşayıp durma, hüzün!
Ben, üzülecek kadın değilim!

Git başımdan hak edende var, ol.
Baharımı, hazana atandan hesap sor.
Ruhunun en hücre köşesinde var, ol.
Ben, üzülecek kadın değilim!

Ah yüreğim, sevdamı hak etmeyen de nöbet tutma!
İki çift güzel söze kanıp, sahte sevdaya bel bağlama.
Ne derse desin, sakın ha ola ki bir daha yutma!
Ben, üzülecek kadın değilim!

Gönlümün nadasın da karlı dağlar var.
Ayaz umurumda değil,renk renk, kardelenler bana ağlar.
Gözyaşı döktürmek tek amacın, sana dünyayı yaparım, dar!
Ben, üzülecek kadın değilim!

Düşün, onurumu yerlere serdiğin günleri.
Düşüncende sakla sana söylediğim, eşsiz sözleri.
Sakın unutma, tutarsızlığın yüzünden yalnız geceleri!
Ben, üzülecek kadın değilim!

Kelebekler diyarın da gönlümü uçurdum.
Sayende binlerce sancı eşliğinde, acılar doğurdum.
Kara hüsran bitsin diye, sevda yamacıma umutlar doldurdum!
Ben, üzülecek kadın değilim.

Kıskançlığın fırtınalı rıhtımında, barınmaya çalışma!
Beyhude geçen ömrün için, benden intikam alma!
Ben miyim? İzbelerine karanlık saçan, beni üzmeye çalışma!
Ben, üzülecek kadın değilim!

Kararsızlığının pençesinde beni ateşe atamazsın.
Ne kadar uğraşsan da, maziyi, anıları yakamazsın.
Dilinle değil, kalbinle sevmeyi hiç bir zaman, başaramazsın.
Ben, üzülecek kadın değilim!

Verdiğin sözler, ettiğin yeminler miladını doldurdu.
Zifir karası gecelerde, çaresizliğim saçlarımı yoldurdu.
İçime ektiğin sonsuz acı, sebepsiz bin, bir dert doğurdu.
Ben, üzülecek kadın değilim!

Çok düşündüm, senden soyutlanmanın yolunu aradım.
Düşündükçe üşüdüm, üşüdükçe düştüm, bizi tutamadım.
Oysa bizi ne çok özlemiştim, onun için, seni unutamadım.
Ben, üzülecek kadın değilim..!