Ben uzaktan da severim...

Sevgiyi, onuru, gururu korumak için, sevdiğini değerli olanı, sahiplenmek; ezdirmemek lazımdır.. O ne der bu ne der kaygısıyla, sevgi kuru kuruya hayran olayım meselesi değildir... Aile babası olmak, ana olmak sevgili ve eş olmak hatta vatandaş olmak, her koşulda dik durmayı değerleri korumayı gerektirir... Namuslu olmak ise, onurlu olmak dürüst olmakla eş değerdedir... Benim görüşüme göre demeyeceğim bu kavramları herkes pek iyi bilir de, işine gelmez... Tüm insanlar, mahlukatın en şereflisidir; kimlikleri onurları için yaşarlar; ve bir çok insan bu konuda birbirinden korktuğundan yanlış yapar... Bazı öyle şeyler vardır ki kaba kuvvetle defedilecek şeyler değildir...İnsanların onuru ile oynamanın bedeli ağırdır, ama bunun ceremesini yine mağdur çekmemeli. El insaf deseniz de dedikoduculara, yuvaları yıkıp bundan mutlu olan vicdansızlara, ne yapsanız kar etmez. Dinimizde emredilenler, din görevlilerince ekipler halinde özellikle törelerin hüküm sürdüğü bölgelerde; dedikodunun haram olduğunu herkesin birbirine yaşam hakkına saygı gösterme gereğini, iftira etmenin bağışlanmaz bir günah olduğunu ısrarla tekrar edilmesi şarttır... Bu yüzden camiler de sık sık bu konular hatırlatılmalıdır... Buralar hem ibadetlerin yapıldığı hem de sosyal konuların işlendiği öğütlerin verildiği kutsal mekanlardır, öyle de olmalıdır. Aile bireyleri olsun, konu komşu akraba olsun, Allahın sevgiyle yarattığı bir kuluna, başına istenmeyen haller geldiğinde defolu mal gözüyle bakıp, onu sahiplenmemesi kendi adına leke getirir korkusuyla gözden çıkarması; büyük, çok büyük günah olsa gerek... Özellikle annelerin çok, çok bilinçli olmaları elzemdir; mutlaka eğitimli olmaları dine, dinin yasakladıklarına sözde değil özde harfiyen uyması gereği vardır...