Yıkılacak, duvarlar gibi olmaya meyil ettiysem, kimse tutamaz
Zamanı kalbimden çıkarmış aklım, en dibin de cehennemin;
Gel gitlerine çok saydım, bu ahmak ve cevahir, Allah tanımaz!
Dinsizlerin için de, hayvanların adına, kendimden bile utandım.
Nasıl da bakar yüze, içi küf mantarları gibi o ne zehirli bakış
Alçağın zifirin de karanlık bile bu kadar naif ve narin olurdu!
Gölgeler utansın! Geri kalmışsın, geri çoktan göğü bulutları kaplamış.
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta