Ben Üşümüyorum Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

İçim yanıyor, içim!
Sanmayın ki üşüyorum.
Elbiseme kuru soğuk,
Kalbime onsuz hüzün,
Gözlerime hicranın yaşları dolmuş.
Bana aşkın, en beteri vurmuş!
Kaderim onsuz yaşamakmış.

Ben üşümüyorum!

Kuru soğukta ağlarken ısınıyorum.
Gözyaşlarımı ne "o",
Nede bir dost eli silmiyor.
Kuru soğuk siliyor.
Yaşlar dolan gözlerime ayaz vuracak.

Ben üşümüyorum!

Yalnızlık rıhtımında yürüyorum.
Fakat cambazın ip üstünde yürümesinden de zormuş!
Ben üşümüyorum!
Beni öldürecek kuru soğukla alay ediyorum.
Çünkü, ısınmakla vakit geçirmek istemiyorum.
Kuru soğukta yangınımı söndürmeliyim.
Sönmez ise, içimdeki bu aşkı öldürmeliyim.
Öldürüp, okyanusun derinliklerine atmalıyım.

Ben üşümüyorum!

"O" gelip, ellerimi tutsun.
Ellerim buz gibi olmuşsa, "o" ısıtsın.
Üstüme, sevgisiyle ısıttığı örtüyü atsın.
Isınayım, yanayım alev alev, volkanlı dağ gibi olayım!

Ben üşümüyorum!

Elbiseme kuru soğuk vurmuş.
Üşüyor diye, bana acımayın.
Dışım üşüse de, içim alev alev, yanıyor.

Ben üşümüyorum! ..

Bilgehan Emirşanoğlu