Gittikçe sıvası daha çok dökülüyor,
boyası günden güne daha çok soluyor duygularımın.
Öksürüğü günden güne artıyor sensizliğimin.
Ve artık bastonla dolaşıyor ihtiyarlamış sevdalarım.
Dün çok mutsuzdu yalnızlığım bugün tam tersi.
Sahi o kadar oldu mu?
Daha bir gülümseme önce ellerimdeydi ellerin.
Bitkin vuruşları bundanmış demek kalbimin.
Bedenim bana ben bedenime yabancıyım şimdi.
O ne için yaşadığını biliyor ama ben artık unuttum niçin nefes alıp verdiğimi.
Kayıt Tarihi : 21.2.2013 15:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!