Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
vatan sevgisiyle dolu güzel gönlünüzü yüreğimle kutluyorum adeta duygularımıza düşüncelerimize tercüman olmuş dizeleriniz baştan sona kadar altına imzamı atarım ihlaslı imanlı vatansever yüreğiniz güçlü kaleminiz var olsun selam ve saygılarımla
Ben TÜRKİYE'im kimse parçalayamaz kalbimi, benim kalbim demir gibidir, merttir benim insanlarım. Bazan gözlerim doluyor densizlerin ithamlarıyla bu vatan öyle çarşı pazardan alınmadı, her karış toprağında benim atalarımın kanı var, o kanlarki albayrağımın renginde canlanıyor. Türkiye bütündür öyle kalacak..Yüreğine sağlık sevgili Naime ÖZEREN...
Güzel ve derin anlamlı ağız dolusu haykırışınızla bizim de gönlümüz ve dilimiz oldunuz
teşekkürler size teşekkürler haykırışınıza teşekkürler teşekkürler teşekkürler
Şiir; içinde bulunduğumuz durumu o kadar haklı gerçeklerle o kadar güzel anlatmış ki yoruma gerek bırakmamış.
Duyarlı yüreğinizi ve kaleminizi tebrik ediyorum Dost.
Ve... Hepimiz Türkiye'yiz diyorum.
Saygımla.
Bir an önce bu kin ve nefretin dinmesini diliyorum.
Yoksa insanlık bir daha huzur bulamayacak.
Bu güzel ve uyarıcı nitelikteki şiirinizi yürekten kutluyorum.
10 puan+ selam ve sevgiler.
Sana kızamıyor, sadece acıyorum çocuk! ...
Sözüm aslında senin ağababalarına
Hani halkı tezek yakarken
Bir eli yağda, diğeri balda
Bir ayağı Dubai’ de diğeri Havana’ da
Sazda, barda, işleri tıkırında olanlara
Sıkıntıları yok mangırdan yana
“Bir kilo toz, bir otobos” nasılsa…
Senin açlıktan nefesin kokuyorsa kimin umurunda…
Kandırıp gençleri, çıkarıp dağa
Tuzaklarıyla etrafa ölüm yağdıranlara
Emperyalistlerle işbirliği yapacaklarına
Harcasalar ya o kirli kazançlarından
Biraz da halkının refahına…
o milli duygularla dalgalanan güzel yüreğinizden beyaz sayfalara yansıyan ve helal olsun dedirten harika sözcükler.Bu hadsizlere hadlerini bildirmek zamanı geçmeden dur demek gerekir.Bunların bu ülkede adamca yaşamaya hiç niyetleri yok,yanlış politikaların cezasını benim her gün şehit düşen polisim ve şerefli askerim çekiyor.Oysa askerime bile terörist diyen bir zihniyet ile bu ülke yönetilemez.her neyse kanım kabardı yine siyasete girdim.Sizi ve güzel şiirinizi yürekten kutluyorum,saygı ve sevgilerimle o güzel yürekli arkadaşıma selam diyorum.
ben de TÜRKİYE'YİM..kutluyorum.
Ne güzel özetlemişsiniz ülkemizin güneyindeki son durumu.....
Bu yüce millete, sabır taşı muamelesi yapanlar, bu milletin, sinir uçlarıyla oynayanlar ve kendilerini bulundukları muhitin kralı ve onun avanesi zannedenler yanılgı içerisindedirler.
Arap dünyasının günümüzdeki pişmanlıkları, bu durumun en büyük göstergesidir.
Türk kelimesine aynada baktığınız zaman türk okursuuz. Yine kürt kelimesine aynada bakıldığında türk okunur. Aynada bile aslımızı görürken gerçek hayatta bunu nasıl göremiyoruz anlamıyorum. Bunu anlamayanları da anlamıyorum.
Bu ülke, huzur ve sükûnetin merkezi olmuştur, olmaya da devam edecektir. Kaoslarlardan kim ne kazanmıştır , bunu herkes bilir!
Herkes birlikte kardeşçe yaşamalıdır.Verilen imkân ve fırsatları insan gibi kullanmayan, kafa tutan bazı kişiler ve gruplar etrafına iyi bakmalıdır.
Rahatlıktan rahatsız olanlar, masum insanları mağdur etmemelidirler. Bu mlleti bilenler iyi bilir ki, gök kubbe, bu milletin üzerine yıkılmadı ve yıkılmayacaktır.
Nankörlük yapanlar, akıllarını başlarına almalıdır .Şunu iyi bilmeliler ki, nankörler iki dünyada da hak ettikleri cezayı bulacaklardır. Çünkü kader hep adalet eder!
Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek
Sevgili Hocam Ülkeme duyduğum sevgiyi ve saygıyı dile getirmiş, ve kaynayan cadı kazanını Rabbim korusun bu zihniyeti fesat insanlardan, duyarlı yüreğinizden öptüm sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 97 tane yorum bulunmakta