Ben Tanrı Değil Bir Kulum Şiiri - Bahri ...

Sen mi?
Sen mi gelmiş kapıma özür diliyorsun?
Kalk!
Kalk! Diz çökme önümde,
Gözümde küçülüyorsun.
Artık,
Eskisi gibi bana şirin görünmüyorsun.
Giderken bir elveda bile dememiştin, biliyorsun.

Bilirsin,
Bir zamanlar sensiz bana güneş doğar mıydı?
Söyle!
Gidişinde benim bir hatam var mıydı?
Önüne bakıp susma,
Öyle süt dökmüş kediler gibi
Söyle insafsız!
Böyle gitmek ERKEKLİĞE sığar mıydı?

Öyle özlemiştim ki gittiğin gün
Resmini, sıcaklığını, sesini…
Ne oldu gittin de?
Ne oldu bulamadın değil mi?
Benden iyisini.
Hâlbuki
Hiç düşünmeden gitmiştin gerisini.

Söyle bakayım,
Dönecek miydin?
Dönecek miydin bulabilseydin benim gibisini?
Hayır!
Kalk ayağa, bakma önüne bari gururlu ol.
Ben de hiç olmazsa gururlu birini sevmiştim diye avunurum.

Şimdi sana
Hak ettiğin “bensizliği” hediye ediyorum
Bensiz mutlu ol.
Zaman gelir,
Ben de kendime yeni bir sevda bulurum.

Affedecekse,
Tanrı affetsin seni.
Sana benden iyisini versin.
Ben Tanrı değil bir kulum affedemem seni
Şimdi anca gidersin.

Ben hatayı mazur görürüm,
Terk edip dönmeyi asla…
Şimdi ister git başını taşlara vur,
İstersen başkasının göğsüne yasla.

İlerde bulamazsam da aşkı birinden,
Böyle kabul etmektense seni
Yeniden
Bekâr ölürüm.
Bakir ölürüm,
Gururumla ölürüm
Bu yasla.
Ama
Çiğnetmem gururumu sana
Bir daha
Asla ve asla!