Ondört yaşında
elektirikci çırağıydım
yamalıydı eski giysilerim
elimde takım-edevatım
başımda usta
tıkamışım kulaklarımı
duyduğum küfürlere
kısacık boyumla
tırmanırken uzun merdivenlere…
Ben döşemiştim sehrinin elektiriğini
ben takmıştım evinizdeki lambaları
ben yakmıştım sokağınızdaki neonları…!
Hatta her sabah koşup baktığın aynayı
ben vermiştim gözlerindeki yansımayı
ben çalıştırmıştım göğsünde atan yüreğini
ve ben sevmistim, ilk defa, ”o” sendeki beni...
İndirme ne olur, gözlerindeki NeoN’ların şartelini...!
BirDeli
17.03.2004
Kayıt Tarihi : 22.3.2004 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(…G-özleyen Dost gözlerine Dönüş…!)
TÜM YORUMLAR (22)