Ben susuyorum Şiiri - Oktay Çekal

Ben susuyorum…

Rüzgâr esiyor, dokunuyor saçıma
Anılar saçılıyor san ki, hafızamdan…
Bir bir sen gözlerime düşüyorsun,
Ve ben yüreğimde susuyorum…

Güneşin yakıcı dokunuşunda, sen varsın,
Adımlarım senli yollarda yürür,
Tüm alışkanlıklarım, beni yoklar ansızın,
Ve ben yabancı bir şehirdeyim saki;
Susuyorum…

Med-cezir duygular taşır ruhum,
Bazen okyanuslara gömülür sevgim,
Bazen de dağların zirvesi olurum, aşka,
Bazen de bir his iste anlamsızca, susuyorum…

Yüreğim beni boğuyor, tenimde kaynıyorum,
Hayat en büyük yalancı, kanıyorum zamana,
Sevgimi taşıyan duygularım masmavi bir gökyüzü,
Ama karabulut gibi yokluğun sarıyor, her yanı
Ben susuyorum…

Oktay ÇEKAL
10.01.2014-23.16