Ben hep ilk adımı attım,
Sen hep arkamdan geldin ya da hiç gelmedin.
Ben her “olur” dediğimde içimden bir şeyler koptu,
Sen bunu sevgi sandın, ben susarken bile içimde bin kelime vardı, sen duymadın.
Konuşmak istedim, yutkundum…
Çünkü her cümlem ya uzatılmış bir tartışma ya da senin kaçışın oluyordu.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta