Ben Susarım Şiiri - Ahmet Canbaba

BEN SUSARIM

Babam, anam, kardaşım
dostlarım; merhaba merhaba.

Gitsem canım kalır darda.
Bir ölecek askerin var
oğlunla gurur duy baba.
Ayrılmak ne zormuş sizden.
Son bir kere daha sarıl,
ardımdan dua et
yalvar Allah’a.
Anam, gardaşım ne olur
bu son deyip sarıl daha
sarıl daha,
daha daha çok sımsıkı.
Biliyorum sarılmanın
gelmez sonu.
El sallamak yaşlı göze.
Bunlar giderken söylenen.
Ya; dönmeyen geliş nasıl! ..
Adım anıldığı anda
bir yıkıma döner her şey,
köşe bucak dostlar ağlar.
Söylenmemiş sözüm saklı içimde.
Söylenmemiş sözüm ağlar,
Mehmet ağlar, satır satır.
Hani ağlama demiştim sözlüme.
Söz verdi
sözün zoruna.
Veda demek bu son mektup.
Kendini bırakma bana.
Susmak demek geleceğe
susmak demek bu son mektup.
Birçok Mehmetlere sıra gelir
tükenmez Mehmetler.
Makineli ölüm kusar
neler gelmez ki hatıra.
Ama en son
kalem susar,
ben susarım,
hasret susar
ölüme.

Babam, anam, gardaşım
dostlarım, merhaba merhaba.

Yıllar geçti yemin ettim
hıncımı alacağım.
Dalıma bastılar inadına,
baş için omuz aradım
şimdi dostsuz kalacağım.
Bu haykırış ondan bende.
İlk göz ağrım değil bu.
Bende acılar
müzminleşti,
kinim ondan.
Yeminim
ondan.
Bir hainin ayak izi silindi
toprak şimdi çakırkeyif.
Ellerim kalem tutmuyor babam,
yanı başımda
şehitler var canım acır.
Şimdi yas tutmak zamanı
üzüntü bende at başı.
Ben sussam ağlar yüreğim.
Sarıldım sımsıkı öfkeme.
İçime akarken gözyaşım
zor veda edeceğim.
Biliyorum mektubumun
gelmeyecek sonu.
Kalem susar,
ben susarım,
hasret susar
ölüme.

Ahmet Canbaba