Ben sondayım Şiiri - Orhan Özçelik

Sabaha zor giden uykusuz gözlerim,
Bir ömrü bir gecede tüketen yüreğim.
Hiç olmazlar standardını alnıma yapıştıran kaderim,
Yetersiniz değil mi,bu artık son değil mi.

Bundan başka son yok,sonundayım işte,
En bitiminde,en nihayetinde,yokun gerçek olduğu yerde.
Kutlarım,her günü bir bayram yapın,alkışlayın,
Müjdeleriniz olsun artık,ben sondayım.

Bir yudum sevgi bile çok oldu yüreğime,
Bir damla ilaç etkisi yapacak,hayat kurtaracak.
Hayatımı kurtaracak,bu günümü yarına götürecek,
Bir el yardımı gibi gelecekti oysa geleceğime.

Alacağın olsun diyeyim felek,ama alacağın yok,
Bende hiç bir şey yok sana yarayacak,benden alacağın.
Benden koparacaklarını kopardın,geride bir şey yok,
Bedenim bende yok,canım bende yok.

En güzel senelerim de sende kayboldular,
Sende bitti geleceğim,geleceğe ait bütün hayallerim.
Tükenmişlik bu kadar olur,bu kadar mı sönerdi ümitlerim,
Her biten şey gibi,işte ben de bitmek üzereyim.

Sevgilim uzak,ümitler daha da uzak,
Bu yüreğe ne yazık bir sevgili yasak.
Sen ey sevgilim,sen bağışla beni,bu tembel yüreği,
Beceremedim seni sevmeyi,seni mutlu etmeyi.

Ama yine de kadere inat seviyorum seni,
Sen şehr-i mavide bir melek,ben şehr-i saadette Mecnun.