Ben Soluyorum Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Mevsimlerden son bahar
Çiçekler yapraklarını dökülüyor tek tek
Kokularını salmıyor etrafa.
Hazanı yaşıyor mevsim
Yokluğunun acısı ciğerime vurdu
Bahar soluyor,
Ben soluyorum...

Günler bir bir eksiliyor zamandan
Gökyüzü ağlıyor yokluğuna
Güneş küskün, bulutlara yol veriyor
Hazanla birleşti hüzün
Yokluğun acı, yokluğun hasret
Yokluğun özlem dolu, bahar soluyor
Ben soluyorum...

Haykırıyor yüreğim acıyla çırpınıyor
Benliğim inceliyor günden güne,
Bedenim dar geliyor sensizliğe,
Sığdıramıyorum özlemine, hasretine,
Avutmaz oldu hayallerim.
Günler soluyor,
Ben soluyorum...

Artık aramaz sormaz oldun
Sanki beni unutur gibisin?
Kim bilir şimdi nerede, kimlerlesin?
Yoksa yeni aşklar içindemisin.

Gecelerin aydınlık,
Gülümseyişin hala baharmı,
Tebessümlerin okşuyor mu dudaklarını? ...

Yoksa sende solgun günler içinde misin sevdiğim? ...