Ben Bir Sokak Kedisiyim Şiiri - Muhammed ...

Sen ve ben,
İstesek de bir olamayız.
Sen ki hayatın düzlüklerinde
Hep mutluluğa demir atmış
En süslüsünden,en soylusundan bir köşk kedisisin.
Ben ise yürüdüğü tüm yollar çıkmaza girip
Hep kaybedilmişlikleri sırtında taşıyan
En yorgunundan,en kirlisinden bir sokak kedisiyim.
Baştan sona,
Sondan başa kadar farklıyız.
Baksana gözlerime bir
Bir de kendi gözlerine bakıver.
Görüyor musun gözlerimden gözlerine bile bir uçurum fark var.
Senin bir gözünde sonsuzluğun umut mavisi,
Diğer gözünde ise baharın doyumsuz yeşili dalgalanır.
Oysa benim ne bahardan,
Ne de umuttan haberim vardır.
Gözlerimde hep soğuk gecelerin karanlığı,
Hep tenha köprü altlarının tuhaf
alacakaranlığı dolanır durur.
Tozdan,kirden,isten bir buluttur gözlerimi
boydan boya kaplayan.
Umutsuzluktan, sefaletten,itilmişlikten ve unutulmuşluktan bir yağmurdur
gözlerimden usul usul yağan.

Kuş tüyü yastıklar uyutmuştur kesin seni.
Uyutmuş da kim bilir ne parlak
rüyalarda misafir etmiştir.
Oysa ben uykuyu bile pek bilmem.
Ya bir sarhoşun naraları,
Ya da yarınların korkusu bir
karabasan gibi basıp bizi
Elimizi çekip almıştır uykunun elinden.
Gözlerime değil varoş semtime bile uğramaz uykular,
Uykulara ısmarlanmış rüyalar.
Baksana tırnaklarına!
Tırnakların ne kadar güzel,
Ne kadar renkli!
Binbir renkten bir çiçek bahçesi sanki tırnakların.
Rengarenk boyalar ne kadar çok yakışmış ellerine,tırnaklarına.
Bir de benimkilere baksana!
Binbir umutla karıştırılan çöplerin
kirli kokusu sinmiş her tarafına.
Hepsi de bir parça ekmek kavgasında
Yarınlara tok çıkmanın zaferine bilenmişler.
Bu yüzdendir kir,pas içinde oluşları,
Bu yüzdendir hepsinin kırık-dökük oluşu.

Peki ya tüylerine ne demeli senin?
O dokunulası,o okşanası tüylerinde
Kim bilir ne sevgi dolu eller gezinmiştir,
Kim bilir ne uzak memleketlerin o tutkulu parfümlerinin
Baş döndüren kokusu geziniyordur.
Bir koklayabilirsen isten,dumandan kararan tüylerimi
Yorgunluk tüttüren küçük gecekondu bacalarının
Yoksulluk kokusunu hissedeceksin.
Bir dokunabilirsen dağılıp savrulmuş tüylerime
Öfkeyle atılmış tekmelerin,
Nefretle dolaşmış ellerin izlerini duyup hissedeceksin.

Baksana senin dilin bile farklı.
Başka bir dilden konuşuyorsun sanki.
Ne güzel şarkılar mırıldanıyorsun,
Ne güzel miyavlıyorsun,
Sanki notalara yüklüyorsun tüm sözcükleri.
Yükleyip de gökteki ve yerdeki her köşede
en güzel ezgileri haykırıyorsun sanki.
Ben ise korkunun ıslığını çalmasını bilirim,
Bir de zamansız bir kavgada canım yanınca
Ya da gecenin içinde yapayalnız kalınca
Çığlıksı miyavlamalar atmasını bilirim.
Korku nedir bilmezsin!
Açlık nedir bilmezsin!
Şafak ne zaman söker,umurunda bile değildir!
Ben geceyarıları insafsız aç köpeklerle
Şafak vaktine kadar kovalamaca oynarım.
Yüreğimi kendime kalkan yapıp çıkıp sokak
sokak umudun kavgasını,
Bir lokma ekmeğin savaşını yaparım.
Hayatımı titreyen ayaklarımın parmak uçlarında
binbir korkuyla taşırım.

Biliyorum,hem de çok iyi biliyorum
Çok yürümüşlüğün vardır cilalı mermer taşında,
Çok taranmışlığın vardır sırma işlemeli taraklarla.
Oysa benim yürümüşlüğüm nasırlı ve çıplak ayaklarla
Hep daracık sokakların
Hep soğuk parke taşlarındadır.
Taranmışlığım ise;
Hesapsız fırtınaların,
Ayaz gecelerin buzlu soğuk nefesiylendir.
Onun için açıp gözlerini iyi bak bana!
Bak da gör üzerimdeki tırmalanmışlığın çizik izlerini,
Gör üzerime yapışan ıslak kaldırımların çamur izlerini.
Gör ki kim olduğunu!
Gör ki kim olduğumu iyice anlayasın.
Dedim ya!..
Bir akşam üstü bu daracık sokakta
Hiç hesapsız kesişti yollarımız seninle.
Bunun içindir böyle suskun duruşumuz.
Gel kapayıp gözlerimizi
Öylece geçelim bu daracık sokaktan.
Geçip hiç yaşanmamış kabul edelim yaşadıklarımızı.
İstesek de bir olamayız seninle.
Çünkü sen parlak vitrinlerin,
Zengin konakların süslü,soylu kedisisin.
Ben ise bir sokak kedisiyim.
Karanlık sokakların,
Tenha köprü altlarının yorgun,kirli ama mert savaşçısıyım.
Bırakıp gidelim birbirimizi öylece.
Baksana güneş batıyor,
Sokaklar açıp koynunu sonuna kadar
Binbir sevinçle yolumu bekliyor.

Mart 2003- Buca/İzmir