Ben sokak çocuğuyum! ...
Sevgi hırsızları çocukluğumu çalıp bana bir müsvedde hayatı reva gördüler.
Köprülerin altında beklerim sabahın aydınlığını,
Tanyeri ağarsa da ben karanlığa açarım gözlerimi,
Sahipsizim dünya denen bu geniş hapishanede…
Anneler ‘yavrum’ deyince boğazımda düğümlenir heceler…
Babalar evlatlarını önlerine katınca gölgeleri olmak isterim yalnızlığıma inat.
Ben sokak çocuğuyum! ...
Tatmadım henüz sevgi denen doyumsuzluğu,
Nefretin kollarında büyüdüm, uzak iklimlerde
Beni yıkayacak sevimli eller olmadı hiçbir zaman…
Yağmur sularıyla yıkanmışım, kirlerden arınmışım.
Zemheri soğuğunda buz gibi rüzgârlardan başka bir el okşamadı tenimi.
Gök kubbenin damında kuşandım kılıçtan keskin hayatı
Ben sokak çocuğuyum! ...
Görüp acıyanlar adımı soruyor zaman zaman…
Vallahi bilmiyorum, sanma ki bilip de söylemiyorum
Bir ismi bile çok gördüler esmerleşmiş bedenime
Garip deyin, Satılmış deyin veyahut Nemelazım…
Fakat serseri demeyin, yurtsuz demeyin, berduş demeyin
Bu hayatı ben istemedim, bu hayatı bana siz reva gördünüz
Ruhumun geniş kanatlı pencerelerini siz taşlarla ördünüz
Ben sokak çocuğuyum! ...
Kirli, paslı, pasaklıyım diye benden iğrenmeyin,
Bilir bilmez sövüp sayıp hırsız demeyin
Bari bir parçacık onuru benden esirgemeyin
Kendimi bildim bileli hiç renkli uçurtmalarım olmadı benim
Yüreğimin karanlık göğünde habersizce uçurdum simsiyah uçurtmalarımı
Zengin çocukları gibi marka giymedim, el üstünde büyümedim
Ben sokak çocuğuyum! ...
Buz gibi taşlar yatağım, karanlıklar yorganım oldu gecenin orta yerinde
Anne kokusunu yastık yaptım başıma bu kokuyu hiç bilmesem de…
Özgürüm özgür olmasına; başıboşluk, sahipsizlik ne kadar özgürlükse
Bütün sokaklar benimdir, metruk evler, cami avluları, köprü altları…
Yoktur kira derdim, kiracı olduğumuz bu yalancı dünyada…
Bulursam yer, bulmazsam ya tahammül ya sefer ederim…
Ben sokak çocuğuyum! ...
Gecenin karanlığında ay ışığı düşer terkedilmiş köşe başlarına
Ben de her insan gibi umut beslerim yarınlara dair…
Hayal kurarım hayal kırıklıklarına uğrayacağımı bile bile…
Gecelerin sırrı benden sorulur, efendisiyim karanlıkların
Mehtap hüzün eker çoraklaşan yürek tarlalarıma
Gözyaşıyla sular, hıçkırıklarla beslerim umutlarımı
Ben sokak çocuğuyum! ...
Geleceğe dair düşlerime prangalar vurulmuş
Evi barkı değil, yarınları bile elinden alınmış bir meyusum
Yıllar var ki okşanmamış kirli saçlarım
Dudaklarıma değmemiş ne bir anne ne bir baba eli
Kimsesizlik kimsem olmuş tekin olmayan sokak aralarında
Kurtulamadım bir türlü bahtımın rüzgârından
Ben sokak çocuğuyum! ...
Siz sokakta yaşamanın ne demek olduğunu bilir misiniz?
Gece yarılarında bir kabuk ekmeğin peşine düştünüz mü?
Gecenin ayazında yorgan yerine sarıldınız mı buz gibi taşlara?
Kaldırım taşlarını yastık diye aldınız mı başınızın altına?
Buz gibi soğuklarda ovuşturdunuz mu elerinizi ısıtmak için saatlerce?
Hayırsa cevabınız siz beni anlayamazsın, siz bana ağlayamazsın
Ben sokak çocuğuyum! ...
Ne bir kitabım, ne bir defterim, ne de renkli renkli boyalarım var
Ayakkabı boyasından başka boya tanımam
Onun için ellerim de kaderim ve gecem gibidir
Bilyeli arabalar süsledi düşlerimi hep
Kırmızı bisikletim olmadı hiçbir zaman benim
Sokakları arşınladım gece gündüz demeden pervasızca
Sille tokat yemişim ömrümü öğüten hayattan
Ben sokak çocuğuyum! ...
Hiç ilaç içmedim yürek sancılarımda
Gece nöbetlerinde kaldırımlar aldı tenimin ateşini
Sokaklar emzirdi rüyalarımın aç ve açıkta kalan yanlarını
Benim kahramanlarım da olmadı hiçbir zaman
Çünkü ben kahraman olmaya mecburdum
Sokakların ürkütücü tenhalığında…
Ben sokak çocuğuyum! ...
Kapkaranlık uçurumlardan aşağı attılar düşlerimi
Kıskandılar bülbülün suzinak ötüşlerini
Başkalarının günahlarını sırtıma yüklediler
Harabelerin solan çiçeğiyim ben
Kör tırpanla yaralanmış bir garip goncayım ben
Vebali üstünüzde dinmeyen sancıyım ben
Ben sokak çocuğuyum! ...
Ezilirim aşağılayıcı bakışlar altında
Oysa salınıp gezen milyonların günahıyım ben
Gönlüm sevgisizlikten kırılmış, yaralıdır yüreğim
Bir bardak çayın hayali bile çok görülmüştür bana
Kırılmıştır hayat ağacımın dalları, solmuştur çiçekleri
Beklerim her gün bana el veren çocukları
Ben sokak çocuğuyum! ...
Oyuncaklarım olmadı oda dolusu
Sıcak bir yuva, tuzsuz bir çorba bile görmedim ömrünce
Yoksulluğun ve garipliğin hırkası giydirildi cılız bedenime
Şom ağızdan çıkan söz ve bakış kırbaçlar beni
Bayramlar ve bayramlıklar uğramaz semtimize
Şefkatli kucaklarda yoktur yerimiz…
Ben sokak çocuğuyum! ...
Sokakların ne ilki, ne sonuncusuyum
Ana kuzusu olmadım, her sefer kurban oldum
Tutunamadım hayatın eteklerine, düştüm uçurumlardan
Bizimki yetmezmiş gibi her derdi çeker olduk
Bundan sonra yürekleri ateşle dağlamak bize düşer
Başkasının yerine de ağlamak bize düşer
Ben sokak çocuğuyum! ...
Gecenin ayazında üstümü örtecek şefkatli ellerden mahrumum
Canımın acısını duyacak ve yarama merhem olacak bir dosta hasretim
Hislerimi paylaşamadan toprağa gömeceğim anlaşılan
Öyle sayın, yaşamadım ben, nefes almak yaşamak değilse
Sevgisizlik ve yalnızlık kaderim oldu her yol ayrımında
Yaşadığıma dair yok hiçbir delilim, yok nefes almaktan başka
Ben sokak çocuğuyum! ...
Yaşımı soranlara verecek bir cevabım yok, bilmiyorum
Çünkü ben hep nefes aldım, insanca hiç yaşamadım ki! ...
Kaderimin yokuşunda tıkandım kaldım, sarp dağları aşamadım ki! ...
Okul bilmem, olmadı hiç başımı okşayan bir öğretmenim
Siz evlerinizde yemek beğenmezken ben bir parça kuru ekmekle sabahlarım
Sıcak yatağınızda dönüp dururken sizler, döne döne göğe çıkar âhlarım
Ben sokak çocuğuyum! ...
Acı yıllar söndürdü gözlerimin ferini
Beni kucaklayacak, sırtımdaki terimi silecek bir şefkat elini ne çok arıyorum
Her geçen gün nasırlaşıyor yürek yaralarım
Ben de isterdim sizler gibi her gün tıraş olmak, banyo yapmak, güzel görünmek
Dışım kirli olsa da ak paktır içim, merhametliyim
Zira siz evinizi benimle paylaşmasanız da ben sokaklarımı sizinle paylaşıyorum.
Ben sokak çocuğuyum! ...
Yarınları göremiyor yaşlı gözlerim…
Bana bir çift göz verebilir misiniz ödünç olarak, geleceği görmek için
Taşıyabilir miyim bir günlüğüne içinizde yeşeren umutlarınızı
Babanıza baba, annenize anne diyebilir miyim birkaç gün için
Dolaşabilir miyim o pahalı potinlerinizle sokaklarda fiyakalı…
Birkaç saatliğine de olsa değişebilir miyiz rollerimizi…
Dayanabilir misiniz sokak çocuğu olarak insan kalmaya? ...
Ben sokak çocuğuyum!
Benim bir nüfus kâğıdım bile yok, sokak vatandaşıyım ben…
Ne bir sayfam, ne numaram, ne bir annem, ne hanem var nüfusta
Sokakların ağır yükünü omuzlarımda taşırım ben…
Onun için büküktür boynum, iki büklüm yürürüm hep.
Hiç kimse beklemez beni donuk bakışlarla pencerelerden
Sevgiye açılan bütün kapılar kapanır yüzüme
Ben sokak çocuğuyum!
Bana horozlu şeker alan büyüklerim olmadı hiçbir zaman
Gözüme sevgiyle bakan bir göz,
Elimden tutan bir çift sıcak el olmadı bu dünyada
Soylu bir köpek kadar değerimiz yok sözde medeni insanların gözünde
Ah çeksek de, of çeksek de bigane kaldı bize yaralı vicdanlar
Yürekler boşaldıkça şiştikçe şişti cüzdanlar…
Ben sokak çocuğuyum!
Öldüğümde cenazemi belediyeden başka kaldıracak bulunmaz.
Bazılarının ölümü gazetelere manşet olurken
Bir parça gazeteyi çok görürler üstümüze.
Sâlâ da vermezler sabahın o garip ve tenha saatlerinde
Yatağımız olan sokaklar bile duymaz öldüğümüzü
Söyleyin Allah aşkına bu fani ömrümüzde kim gördü güldüğümüzü
Ben sokak çocuğuyum!
Fakat siz sokak çocuğu deyip de geçmeyin, beni bir dinleyin
Bu sokaklar yaralı bilinçlerin, kör vicdanların eseridir.
Sizler sıcak yataklarınızda sabahlarken, biz uzandık soğuk taşlara…
Yüreklerimiz hep korkuyla tetikte bekledi gecenin ayazında
Kalmaz size de köşkler, saraylar, kâşaneler ve süslü hanlar…
Suçlusunuz ey insanlar! ... Suçlusunuz ey insanlar! ....
Kayıt Tarihi : 23.12.2006 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokak Çocuğu
Gel beraber günlüğünü yazalım,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
Hortumlandık affet bizi güzelim,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
Sen gelirsin nere kaçsam gözüme,
Gel bu akşam başını koy dizime,
Köprü altı tükürüyor yüzüme,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
Can yavrucuk köpek kadar korunsan,
Karnın açtır bir yuvada barınsan,
Sırça köşke! Tinerciysen, sorunsan,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
Zengin çoktur zekâtını vermeli,
Çözüm gerek devlet kafa yormalı,
Şaşı gözler artık bunu görmeli,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
Ellerin çok isli bakışın acı,
Deşildi çıbanım sensin ilacı,
Ömer’e gardaş ol gitsin utancı,
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz.
21.09.2005 Bursa
Ömer Ekinci Micingirt
ben dağda çobanlık yapan usta şairlerde tanıdım, profesör olanlarda... şiir için diplomaya gerek yok..ödüllerse bu zamanda malum nasıl verildiği....
şuna hayır o cümleler benim ürünüm yada evet olabilir şiiri okumuştum esinlenmişim deseniz daha çok takdir toplarsınız inanın bana...
Başka söze gerek yok...
Beş çocuklu bir ailenin en küçük ferdi olarak 1970 senesi Haziran’ının 1’inde Trabzon’un Köprübaşı ilçesine bağlı Gündoğan Köyü’nde( Kosron mevkiinde) doğdu. İlkokulu komşu köy olan Güneşli Köyü’nde okudu. Orta ve lise öğrenimini Köprübaşı Lisesi’nde tamamladı. En büyük emeli iyi bir hukukçu olmaktı. Lise son sınıfta girdiği üniversite imtihanında KTÜ/Fatih Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümü’nü kazandı. Dersaneye gitme imkânı ve zaman kaybına tahammülü olmadığı için kazandığı fakülteyle yetindi. 1992 yılında okulu bitirdi. İlk göz ağrısı olarak nitelediği Gümüşhane’de beş yıla yakın öğretmenlik yaptı. Her geçen gün öğretmenliği daha çok sevdi. Artık öğretmenliği bir tutku olarak görüyor.
Vatan borcunu İstanbul’da Kara Kuvvetleri Lisan Okulu’nda Yedek Subay Öğretmen olarak onurla yerine getirdi. Bu peygamber ocağında yüzlerce yabancı subaya güzel Türkçe’mizi öğretti. Ankara’da girdiği sınavı kazanarak Akçaabat Anadolu İmam-Hatip Lisesi’ne Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni olarak atandı. Burada iki yıl görev yaptı. Daha sonra girdiği yazılı ve sözlü imtihanı kazanarak Türk Cumhuriyetleri’nden Türkmenistan’ın başkenti Aşkabat’a, üç yıl görev yapmak üzere, öğretmen olarak gönderildi. Burada Mahdumkulu Türkmen Devlet Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi’nde ve İlâhiyat Lisesi’nde Türk Dili öğretmeni olarak çalıştı. Yine Aşkabat’ta Türkçe Öğretim Merkezi’nde(TÖMER) bir yıl boyunca değişik milletlerden kişilere Türkçe’yi sevdirerek öğretti. Yurt dışından dönüşte Derecik İlköğretim Okulu’na Türkçe Öğretmeni olarak verildi. 2005 yılında Trabzon Lisesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğine atandı. Halen bu görevini sürdürmektedir.
Bugüne kadar, en büyüğünden en küçüğüne kadar onlarca dergi ve gazetede fikrî, edebî, felsefî ve kültürel konularda yüzlerce yazı ve şiir yazdı. Bu yayın organlarından Türk Edebiyatı, Türk Dili, Bizim Çocuk, Çınar, Bizim Azerbaycan, Anadolunun Sesi, Üniversitelinin Sesi, Türkiye, Bizim Okul, Deyiş, Şenliğin Sesi, İklim, İnsanlığa Çağrı, Yeni Sesleniş, Gençliğin Sesi, Yeşilay, Tekne, Ardıç, Nida, Gülistan, Cümle, İklim gibi dergilerde; Türksesi, Demokrat Gümüşhane, Kuşakkaya, Ortadoğu, Yeni Mesaj, Hergün, Candaş, Edebiyat, Bolu Üçtepe, Akçaabat Yeni Haber, Karadeniz Olay, Hizmet, Hüryol gibi gazetelerde yıllardan beri deneme, makale, fıkra ve şiirler yazmaktadır. “Bizim Okul” isimli kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Yazı İşleri Müdürlüğü’nü yaptı. Kültürel organizasyonların çoğunda aktif olarak görev aldı. Karadeniz Yazarlar Birliği kurucularındandır. Halen bu birliğin üyesidir.
Bunların yanında elinin altındaki öğrencilere rehberlik ederek ve bizzat örnek olarak, onların da pek çok kültürel yarışmada ödüller almasına zemin hazırlamıştır. İkisi kız, biri erkek olmak üzere üç çocuk babasıdır.
Kazandığı Ödüller:
1. Trabzon Belediyesi – “İnsan ve Çevreye Saygının Önemi” Konulu Kompozisyon Yarışması – Birincilik Ödülü
2. “Sevgi, Barış ve Kardeşlik” Konulu Şiir Yarışması(1999 Yılı) – Birincilik Ödülü(60 Milyon TL)
3. Akçaabat Belediyesi “Vatan Sevgisi” Konulu Şiir Yarışması(1999 Yılı)-Birincilik Ödülü(50 Milyon TL)
4. “Bir Sevdadır Akçaabat” Konulu Şiir Yarışması(2005 Yılı)-Birincilik Ödülü(200 Milyon TL)
5. Akçaabat Belediyesi “Vatan Sevgisi” Konulu Şiir Yarışması(2000 Yılı)-İkincilik Ödülü(50 Milyon TL)
6. Trabzon Belediyesi “Kıyılarımız, Sorunları ve Çözüm Önerileri” Konulu Kompozisyon Yarışması – İkincilik Ödülü
7. Trabzon Belediyesi – “Kentli Olmanın ve Kentte Yaşamanın Sorumlulukları” Konulu Kompozisyon Yarışması – İkincilik Ödülü
8. “Bir Sevdadır Akçaabat” Konulu Şiir Yarışması(2004 Yılı)- Üçüncülük Ödülü(75 Milyon TL)
9. Trabzon Belediyesi – “2000’li Yıllarda Nasıl Bir Trabzon?” Konulu Makale Yarışması – Mansiyon Ödülü
10. Trabzon Belediyesi - “Gürültü Kirliliği” Konulu Kompozisyon Yarışması – Mansiyon Ödülü
11. “2018 Yılında Nasıl Bir Akçaabat” Konulu Kompozisyon Yarışması Üçüncülük Ödülü
12. 91. Yılında Çanakkale Zaferi Konulu Şiir Yarışması- İkincilik Ödülü
13. 2018 Yılında Nasıl Bir Akçaabat” Konulu Şiir Yarışması İkincilik Ödülü(175 Ytl)
14. “Çanakkale Şehitleri ve Şehitler” Konulu Türkiye Geneli Şiir Yarışması(Kartal Belediyesi-Zeytin Dalı Kültür Sanat Grubu İşbirliği)- Türkiye Üçüncülüğü(500 Ytl)
15. “İbret.com” Sitesinin düzenlediği Naat Yazma Yarışmasında Türkiye İkinciliği Ödülü
16. Elvan Yayınları’nın düzenlediği Çanakkale Konulu Gezi Yazısı Yazma Yarışması’nda Türkiye Birinciliği
17. “İslamsayfası.com” Sitesinin düzenlediği Naat Yazma Yarışmasında Türkiye Birinciliği Ödülü
18. Osmaniye’de Düzenlenen “10. Ekmek Ödüllü” Şiir Yazma Yarışmasında Türkiye Birinciliği Ödülü
19. Elvan Yayınları’nın düzenlediği Çocuk Şiiri Yazma Yarışması’nda Türkiye Birinciliği Ödülü
Şiirlerinin Yer Aldığı Ortak Kitaplar:
1. Şiirli Değnek – Gündüz Yayınları(İki Şiir)
2.Yedi Tepe Gece Gündüz İstanbul- Ümraniye Belediyesi Kültür Yayınları(1 Şiir)
3. Geçmişten Günümüze Trabzon Şâirleri – Hazırlayan: Murat Yüksel (Biyografim ve 4 Şiirim)
4. Gönül Diliyle Yunus Emre ve Karaman – Hazırlayan: Hikmet Elitaş(1 Şiir)
5. Dünyanın Bütün Çiçekleri(Öğretmen Konulu Şiirler)-Hazırlayan: Mustafa Özçelik( Biyografim ve1 Şiirim)
6. Şairlerin Dilinden Trabzon-Hazırlayan: Murat Yüksel-Trabzon Belediyesi Kültür Yayınları
7. Milli Mücadele’de Çanakkale’nin Esrarı ve Nusret Mayın Gemisi, Hazırlayanlar: İdris Yavuz-Esra Yavuz, Birinci Baskı- Niğde 2007(2 Şiir)
E-mektup: [email protected]
TÜM YORUMLAR (9)