Ben Sokak Çocuğuyum Şiiri - Ferit Gürsoy

Adım Haşim
Soyadım Garip
Ben yalnızlığın çelişkisi
Karanlığın efendisi
Ben kimsesizliğin abidesiyim.
Terkedilmiş duyguların
Hırçın bağırışların
Acının çocuğuyum
Korkak, ürkek bedenimin
Tek taşıyıcısı
Ama asla sahibi değilim
Ben deli fikirlerin
Aptal düşüncelerin
Terkedilmişliğin, kavganın
Mahsülüyüm.
Ben sokak çocuğuyum
Ben babasızlığın acısını
Yüreğinde hisseden
Ben anasızlığın
Soğukluğuyla büyüyen
Ben çamurdan, yağmurdan
Çıkış arayan
Ufku geniş, yaşamı dar biriyim
Hep karanlıktan korkardım
Hep aydınlığa koşardım
Birgün karanlığın dostum olacağından habersiz
Hayata başladım
Dedim ya adım Haşim
Hepsi bu kadar
Ne malım var söyleyecek
Ne mülküm var beyan edecek
Ne hatıram var anlatacak
Nede umudum var yaşanacak
Tüm servetim ve bildiğim adım Haşim
Sokak çocuğu Haşim...
Hırsız Haşim...
Pis kokulu Haşim...
Çapulçu Haşim...
Dilenci Haşim...
Buda size göre Haşim...
Ben bu değilim
Böylede doğmak istemedim
Beni görmek istedikleri gibi
Gördüler..
Korktular..
Tiksindiler..
Dışladılar..
İttiler..
Ben hep onlardan korktum..
Yalnızlıktan korktum
Kıskandım, bacayı kıskandım
Dumanın nazire yaparcasına
Havayı ısıtmasını
Soğuğa tokat atışını kıskandım
Miflonlu paltoları
Kadife pantolonu kıskandım
Dua ettim hep güneş
Doğsun diye
Yağmasın yağmur
Açlığa dayanıyorum
Soğuğa asla...
Kendimi sanslı hissediyorum
Park bahçesinde
Temmuz akşamında,
Yıldızların altında yatarken,
Mart ayında donerken değil
Kıskanıyorum Ali'yi
Annesinin elinden tutupta
Okula gidişini,
Beslenme çantasını,
Benim bir ayda yediğim yiyeceği
Bir öğünde yediğini
Kıskanıyorum 70 yaşında ki
Ahmet amcanın selasının okunuşunu
Adım Haşim!
Ben sokak coçuğuyum...