Ben Sokak Çocuğuyum (1) Şiiri - Ahmet Şadi

Ben Sokakların Çocuğuyum
Ben sokak çocuğuyum; biçare zavallı,
Kimsesiz bir kadından köhne virane,
Bir sokakta pencelerinda camı olmayan,
Kapısı zorla kapanan bir evde doğmuşum,
Daha doğar doğmaz talihsiz madalyası,
Asılmış boynuma sokak çocuğu yazılmış,
Kimliğime,

Bana süt vermek için annem ekmek çalmış,
Annem eli ayağı öpülesi annem,
Beni büyütmek için katlanmadığı acı kalmamış,
Elleri nasır yüzü gergin kavruk zayıf düşmüş,,
Hayatın çilesinden kurtulamamış,
Annem canım annem nerdesin çok özledim seni,
Ben sokak çocuğuyum evim yurdum,
Köhne hangarlar rutubetli depolar,
Soğuğun ayazın cirit attığı kaldırımlar,
Köprü altları sokaklar,,

Acılarımı kimsesizliğimi dertlerimi,
Kaldırımlara sokaklara gömerim,
Feryadım içtendir duyulmaz kısık sesim,
Geceleri hep uykusuzum,
Üzerimde bir yırtık pantolunum,
Isınmak için tenekelere yaktığım,
Ateşten islenmiş kolları yenleri,
Simsiyah olmuş montum,
Birde altı delik çöpten bulduğum,
Bağları bile olmayan spor ayakkabım,
Üzerinde yattığım bir eski sünger,
Birde yırtık battaniyem,

Ben sokak çocuğuyum varlığım suç benim,
Birde zayıf tahtalardan yapılmış boyacı sandığım,
Birde mendil sattığım boynuma astığım,,
Mini tezgahım,
Ben sokakların çocuğuyum,
Boynum hep bükük yüreğimse buruk,
Yüzüm esmer yanaklarım soğuktan kavruk,
Yarım ekmek on adet acı zeytin,
Sıcak bir çorba içercesine her gün yediğim,
Sabahın ilk saatlerinde lokantalardan caddelere,
Taşan çorba kokularına içime çekerim,
Onurluyum istemem yemiş gibi hissederim,
Annem ah annem bir çorba yapamadı bana çaresizlikten,
Ben üzerim buğulu çorbanın tadı nedir bilmedim,