ben sizi ilk görüşte öyle biri sevdim ki
bir gün bahçede otururken girdiniz kapıdan
ne kadar güzeldiniz
o mübarek ayaklarınız sanki basmıyordu yere
ben lafımı unutup
ve hatta adımı unutup
karşımdakine kendimi tanıtamadım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta