Ben Sizi İlk Görüşte Öyle Bir Sevdim ki

ben sizi ilk görüşte öyle biri sevdim ki
bir gün bahçede otururken girdiniz kapıdan
ne kadar güzeldiniz
o mübarek ayaklarınız sanki basmıyordu yere
ben lafımı unutup
ve hatta adımı unutup
karşımdakine kendimi tanıtamadım

ben sizi ilk görüşte öyle bir sevdim ki
kırtasiye de rastlaşıp bir kahve içelim dediğiniz zaman
bir an da okadar çok şey düşünüp okadar çok hayal kurdum ki
insan için ancak bu kadarı mümkündür
giyeceğiniz gelinlikten çocuklarımızın adına kadar

ben sizi ilk görüşte öyle bir sevdim ki
bir gün üniversitenin yanındaki kafede oturuyordum
siz karşıya geçmek için önümden geçtiniz
çok güzeldiniz
bir an için sizinle konuşmak istedim
cesaretsizdim
çünkü okadar güzeldiniz ki kendimi sizin yanınıza yakıştıramadım
sizi takip ettim
semtime giden minibüse bindiniz
bir züğürt tesellisi oldu bu bana

ben sizi ilk görüşte öyle bir sevdim ki
her Nazım şiiri bizim için yazılmıştı sanki
o hiç güneş almayan sokak saçlarınızla aydınlanmıştı
ve her şeyden vazgeçmiş ben
son bir dala tutunmuştum baştan sona siz olan

ben sizi ilk görüşte öyle bir bir sevdim ki
kendimden vazgeçtim ellerinizle ellerimin ilk buluşmasında
ondan sonra alacağım her nefesi size göre planladım
sizi evinize bıraktığım her gün
siz dış kapıyı kapıyı kapattıktan sonra türlü hayallere daldım saatlerce
soğuğa aldırış etmeden

ben sizi ilk görüşte öyle bir sevdim ki
sonunu hiç düşünmedim