Ben siyahı doğarken sevmişim
Haziran ayında kara bulutlar sarmış her yeri
Doğmuşum
Üzerime giydirilmiş siyah mintan
Büyümüşüm
Ne değişmiş kara lastik
Hatırlıyorum
Babam mapushanede
Biz ise siyah bir kapısı olan evde
İlkokula başladım siyah bir çantam vardı
Okulum bitmiş ne varki çantam halen duruyordu
Benimsemiştim artık bu benim duygumdu
Siyah giyerdim hep bir bütün olmuştuk
Zaman su gibi akerken daha koyu bir renk
Liseyi bitirememiş ilk adımdı belki yaşama ahenk
Güç olan asker ocağında gözlerimin kararması
Bulutlar yok ama
Neden bu buğulu ve karanlık havanın içimi kavurması
Umutsuzluğu savunuyorsam
Umutlu olmak istemeyen kimki
Sevdaya inanmıyorsam
Sevdalanan ne yaparki
Hep karanlıklar içinde yol alan
Bir adam yaşıyor mudurki
İşte yirmi altı sene savaşıp durmuşum
Ama boşuna yorulmuşum
Ben siyahı doğarken sevmişim
Hep mahvolmuşum
Tabutumun içi karanlık elbet
Üzerimde o özlemini duyduğum beyaz olacak
Belkide bu bir ilk mutluluk YAŞANACAK
Kayıt Tarihi : 10.4.2009 12:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!