Ben Şimdilik İkimize De Yeterim

Hatırla!
Sırtımızı
Ağaçların gövdesine dayadığımız günleri.
Çıplak ayaklarımızla
Toprağı iliklerimize kadar hissederdik.
İçimiz kamaşırdı.
Yaprak dökerdik ara sıra, ölüye yatardık.
Sonra yeniden doğardık
Ayak uçlarımızdan saçlarımıza.

Gökyüzünü çizerdik ağaçlarla yeryüzüne.
İçimiz alabildiğine orman…
Durmazdı ellerimiz,
Hep bir telaş içinde sımsıkı…
Kuşlar, sarıya çalan otlar,
Böcekler, yerde kuruyan dallar…
Hayranlıkla izlerdi bizi.
Kimi, utanmadan kimi, sıkılarak…
Bir kadının ve bir erkeğin
El ele sevişmesi tuhaftı çünkü.
Oysa soyunmadan sevişmek de mümkündü
Bir ağaç dibinde.

Şimdi ben seni özlediğimi söylesem…
Mecbur kaldım, yine seni çaldım desem…
Daha da uzayacak aramızdaki mesafeler.
Seni bekliyorum desem…
Senden önce gelenler olacak biliyorum.
En iyisi mi ben susayım.
Sen biraz daha kal olduğun yerde.
Ben şimdilik ikimize de yeterim.