Ben Şiirin Ta Kendisiyim

Beni sorma acılı sevdamın baş harfi,
Ben…

Şimdi avuntularımı, sema da bakışını arayarak buluyorum,
Belki umurun da değil, belki aldırmıyorsun ama,
Kimsesiz bir çocuk misali, içimden ağlıyorum.

Ne güzeldin sen ben yanındayken, ben ne güzeldim,
Bakışlarını süzüp gözlerimden, yüreğime indirirdim,
Dünyanın her hali vız gelirdi seninleyken ben,
Ağlamayı düşünmezdim bile,
Gülmeyi bir anne sıcaklığı kadar içten bilirdim.

Beni sorma yalan sevdamın baş harfi,
Ben…

Şimdi gece yarıları asıp uykularımı yargılamadan,
Yıldızlara anılardan bir salıncak kuruyorum,
Belki kimsenin umurun da değil ama,
Bir ölü gibi sessiz ağlıyorum.

Yıllar sonra bir birikmişlik vardı içimde,
Bir özlemişlik,
Ne kadar arayışlık varsa içimde, ne kadar kayboluş,
Hepsini bir bakışın da buldum.
Önceleri dünyaya sığmazdı yüreğim,
Simdi sisli ve karanlık gecelerde kayboldum,
Kaybettim kendimi artık, bulamıyorum,
Çare değil aynalara bakmak,
Baktığım her yerde semayı kıskandıran gözlerini görüyorum.

Beni sorma acılı sevdamın ta kendisi,
Ben…

Bir zerdali ağacıyım, taze nisan da çiçeklerine kırağı düşen,
Bir başak tanesiyim, ağustosta bir kibrit tanesine eğilen,
Bir türküyüm acıklı, gurbet ninnisi gibi gelen,

Şimdi elimde bir fırça,bir tuval bir de palet,
İhanetin her rengini vuruyorum durmadan,
Dudaklarımı kanatıyorum hırsımdan,
Umudumun en yeşil anını hala saklıyorum,
Belki umurunda değil,belki bilmiyorsun ama,
Ben her gece oluşunda ve her yeni gün doğuşunda,
Seni düşünüyorum,
Ve elinden her şeyi alınan biri gibi kimsesiz,
Sessiz ağlıyorum.