Bazen insan hayata küser
başı önüne düşer
öksüz bir çocuk gibi oturur bir köşede
eli yüzünde...
sonra bir şeylere tutunmaya çalışır
dev aynası hayatın gölgesinde.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Kısacası hayata tutunmuşsunuz çok da iyi yapmışsınız Güzel bir şiir okumanın hazzıyla yazan yüreği ve emeğinizi kutluyorum...
Saygılarımla... O.MERTOĞLU
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta