Ben sevmiştim Şiiri - Erbil Kutlu

Evet hayatımdan geçen ister platonik olsun, ister aşka dönüşmüş olsun yada dönüşecekken beni üzüntülere gark ettiren olaylar bütününü sizlerle paylaştım.

Olayları kendi bakış açımdan sergilemiş olmam, objektif gelmeyeceğinin bilincindeyim. Ancak gizli saklı kalmadan sundum. Hepsi benim için birer dönüm noktası olan ilişkilerdi.

En büyük hata mı dersiniz, tam bir şerefsizlik mi dersiniz bilmiyorum, ama sadece arkadaşça düşündüğüm Elif ile olan munakaşamda yaptıklarım; gerçekten hala sözlerimden utanç ve pişmanlık duyduğumu bilmenizi isterim.

En güzeli ise, Didem ile olanı idi. Zira rahmetli Yıldırım Gürses’in şarkısında da dediği gibi “ilk aşkın tadında olmuyor hiç bir şey”

Ama hepsinin bir güzelliği vardı. Olmadı, olamadı.

Hiç birisi yanlış insan değildi. Lakin ben doğru zamanı kestiremedim.

Hepsi yaşanmış acı, tatlı ve gülünç anıları ile mazimdeki yerlerini aldılar.

Her kırılışımda bazen haftalar, bazen aylarca içe dönük bir hayat yaşadım. Ama gün geldi, dünyaları ayağına serebileceğim insanlada tanıştım. Ve bunu yaptımda sanırım; adına bir web sitesi yapmak sizin içinde aynı şeyi ifade ediyorsa.

Asla uğurlarında yaptıklarımda pişmanlık duymadım, duymuyorum ama keşkelerde benden hep uzak kaldı hep; Elif ile ilgili olanlar dışında. Zaten o bambaşka bir olaydı. İlk kez bir insana arkadaşça sığınmıştım, ancak sığındığım limanı dalgalarımla ben yıkmıştım...

Ayrılmak isteyene asla zorluk çıkarmadım. Asla ve asla “NİYE” diye sormadım. “Çünkü Gitmeyi Kafasına Koymuş Birini Vazgeçirmek İçin “Niye” Diye Sormak Hep Saçma Geldi Bana.

Hayatımın sonuna kadar tatlı birer tebessüm verici anı olarak kalacaklar hepsi. Hatta mümkün olursa bundan sonrakilerde.

Bir söz var “Niyet Etmek Yapmanın Yarısıdır.” der.

Ve bir sözde “Anne, Doğuran Değil, Büyütendir.” der.

Evet sevmek, sevilmek, sevgiyi yaşamak güzeldir. Ama onu kısa sürede boğup öldürmemekte sabır ve zaman ister. Aynı bir çocuğu yetiştirmek gibi.

Önce onu sahiplenmek, sonra bir göz yaşına omuzunu vermek, taş atarken gülle yanaşabilmek, affedebilmek ve onu yaşayıp bize kazandırdığı değer için müteşekkür olduğumuzu gösterebilmek; en önemlisi sevincinin, mutluluğunun içimiz kan ağlarken bile bitmemesi için savaşabilmeliyiz.

Bilmem yanlış bir söz olur mu?

“Ey Gözünü Sevdiğim Aşk, Bir Kerecik Ebedi Ol Yeter...”

Sizde benim gibi bir kerecik ebedi aşkı yaşamak istemez misiniz?

(ses etmeyin, ikinci bir ebedi aşk olmaz, bende biliyorum; çocuk gibi kanarsa şu aşk denilen mana, ne güzel olur değil mi?)

__B! TT! __