Ben yalnızlıklarda büyüttüm bir avuç yoktu o zaman kalbim.
Kendi dünyamın içinde sevgiyi hiç bilmedim, görmedim.
Alamadım, ekilmedi yüreğime şu tarlaya atılan tohum gibi
Sürülmedi! Okşanmadı hiçbir gün ele gelecek denmedi, söylenmedi.
Susturuldum. Hep atıldım bir kenara çocuk dendi gariptim.
Çok ağladım duvar diplerinde çocuk olamadım, tutamadım kendimi.
Süremedim naylon bir oyuncak kum doldurup üstüne, gülemedim.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta