Ayrılığın hiçbir türlüsünü sevmem.
Ölüm kokar sevgililerin elleri.
Gözlerinden alevler damlar.
Yıldızlar duvarlarla ağlaşır sabahlara.
Güneş geceye küskün doğar.
Sitemkar bir bulut gibi,
Çöker insanın üstüne yalnızlık.
Her veda sonrası,
Ve her ayrılık akşamı ağlarsın.
Ben ayrılıkları sevmem.
Vedalarsa nefretimdir.
Nerede ağlayan bir insan görsem,
Konuşamam, boğazım düğümlenir.
Çaresizlik beni yiyip bitirir.
Ben kabullenemem terk edip gidişleri.
Ağlayarak uyanırım gece yarıları.
Ve vedalar kolay olsa da,
Ben sevmem ayrılıkları.
Kayıt Tarihi : 9.7.2007 15:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
07.07.07 02:45
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!