Ben sevgi yaşadım Şiiri - Orhan Özçelik

Bir hayat uzunluğu düşünerek başladım,
Başladım sevginin ilk satırlarından.
Sadakatin maddeler halinde listesi,
Sevgimin verilebilen en değerlisini harcadım.
Bir an bile tereddüt etmedim içimden,
Yüreğimden,cesaretimden ve kendimden.
Bir koca yürek harcadım,aldırmadım,
Ve ben yaşadığım sürece sevgi yaşadım.

Beni anlayana,anladığı kadar vardım,
Anlamayana anlatamadım,hiç olmadım.
Hiç olmadığımla kaldım,kendimi anlatamadım,
Bir gönül boşluğunda bir gölge bulamadım.
Bir ömür diye başlayan masallardaydım,
Sonradan bir anlık rüyalardan uyandım.
Her gelendeki adres,hep yakın yerlerden,
Sadece geldi geçti gibi yeri belli olmaz yerlerdi.
Gönül oyununu sevenler,oynayıp gülenler,
Burada sana yer yok diyenlerdi.
Ben onlara rağmen her zaman vardım,
Ve ben yaşadığım sürece sevgi yaşadım.

Dikenli yollarda yürürken çizilen ayaklarıma rağmen,
Her sevdanın kalbimde kalan yaraları kanarken.
İçimde dumansız korsuz alev alev ateş yanarken,
Ben her zaman yaşadığım sürece sevgi yaşadım.

Yaşadım en zor gecelerimde hasretin pençesinde,
Her doğmayan sabah güneşinin karanlık penceresinde.
İçimde korkuların boy gezdiği hayat endişelerim,
Yarına biten ümitlerin bıraktığı silinmez izlerim.
Son vurgunu yerken içimde pınarların coşup,
Seller halinde boşaldığı yerde gözlerim.
Bir gün bile aman demeden her şeye dayandım,
Ben her şeye rağmen yaşadığım sürece sevgi yaşadım.

Ben yaşadım sadece,ne yazık yaşatamadım,
Coşku dolu yüreği olan bir sevgili bulamadım.
Şöyle gözlerime bakacak,gözlerime ışık saçacak,
Beni yakacak,buram buram içten kavuracak.
Geçti ömür artık,zaman şimdi sonbahardır,
Ne yaptıysam bir gönülde bahar bulamadım.
Ben sadece sevdim,bir tane seven tanımadım,
Bunlara rağmen yaşadığım sürece sevgi yaşadım.